Viking Mitolojisi şu an Orta Avrupa ve İskandinavya bölgelerine yerleşen Germen kabilelerinin efsanelerine dayanmaktadır. Efsaneler bilindiği üzere sözlü kültüre dayandığı için sözlü aktarım nedeniyle Viking mitolojisine ait bazı runik yazılar bir kenara bırakılırsa çok az sayıda kaynağa ulaşılmıştır. Asıl kaynaklar M.S. 100 dolaylarında Romalı yazar Tacitus‟a ait olan “Edda” derlemesinde bulunmuştur. Bu derleme de Vikingler‟ in Roma görüş ve inançlarına karşı geldikleri bilgisine ulaşılmıştır. Ulaşılan kaynaklarda bilgilere göre Viking efsanelerinde ihanet ve vefasızlık temaları hakimdir. Viking Tanrıları Viking‟ler tarafından insani özellikleri olan doğal varlıklar olarak algılanmıştır. “Herkesin Babası” olarak bilinen tek gözlü ve başlığı yüzüne inmiş Odin örnek olarak verilmiştir. Vikingler tanrılarının insana ait özellik taşıdığını düşünmüşlerdir. Kızmak, korkmak, sevmek, kıskanmak gibi insana ait özelliklerin onlarda da olduğunu savunmuşlardır.

Vikingler gezgin ve göçebe bir hayat sürdürdüklerinden dinleri düzene oturmamıştır. Ayinleri için belirli bir tapınak yerine kutsal olduğuna inanılan açık alanlar tercih edilmiştir. Bu törenlerde tanrılara genellikle at ve domuz olmak üzere hayvanlar kurban edilmiştir (Paajanen, 2015, s.245). Kurban edildikten sonra kutsal olduğu ve özel güçleri olduğuna inanılan kurban kanları yapılan Tanrı heykellerine ve törene katılan insanların üzerine sürülmüştür. Bunun amacı tanrılardan dilenen dilek ve isteklerin çabuk olması ve olası bir Tanrı‟nın kızgınlık durumunda tanrıların yatışacağına inanılan bir inançtan kaynaklanmıştır.